Jak analiza regresji może zwiększyć efektywność normowania czasu pracy?

Jedną z najbardziej rozpowszechnionych metod ustalania norm czasu pracy jest chronometraż. Norma zostaje określona po przeprowadzeniu szeregu pomiarów czasu wykonywania danej pracy. Czy zatem, jeśli w przedsiębiorstwie bazujemy na chronometrażu, musimy zawsze przeprowadzać pomiary czasu dla uzyskania normy dla określonego wyrobu? Otóż nie. Wystarczy, po spełnieniu pewnych warunków, skorzystać z instrumentarium analizy regresji. Dzięki niemu będziemy mogli wykorzystać pomiary wykonane dla aktualnie produkowanych wyrobów do ustalania norm dla wyrobów wchodzących do produkcji w przyszłości.Więcej na ten temat w artykule "Jak analiza regresji może zwiększyć efektywność normowania czasu pracy?" w mediatece na stronie głównej i w zakładce Normowanie.

Ustalanie nakładu transportowego

Sporządzając kalkulację wyrobu uwzględnia się na ogół w sposób bardzo dokładny bezpośrednie koszty materiałowe, osobowe i maszynowe. Związany z danym projektem nakład logistyczny jest przy tym najczęściej nie doceniany. Nieuwzględnienie tych kosztów zmniejsza dochód przedsiębiorstwa. Realizacja danego projektu związana jest najczęściej z inwestycjami, których zakresu nie można wcześniej ustalić i na które, w związku z powyższym, zwykle nie przeznacza się środków finansowych. Wskutek zaniechania planowania nakładu logistycznego planowanie inwestycyjne w przedsiębiorstwie może wiązać się z poważnymi trudnościami.

W jaki sposób ustala się nakład transportu związany z określonym projektem i jak na tej podstawie określić niezbędne inwestycje logistyczne, zapotrzebowanie na personel oraz dane do kalkulacji można się dowiedzieć z opisu studium przypadku „Ustalanie nakładu transportowego” w mediatece na stronie głównej i w zakładce Koszty.

 

Punkt pomiaru

W chronometrażu punktem pomiaru (punktem granicznym) jest zawsze zdarzenie końcowe rejestrowanego odcinka przebiegu. Charakteryzuje je jeden z ruchów elementarnych. Punkt pomiaru można opisać np.:  „puścić przedmiot”, ale już nie: „odłożyć przedmiot”. Dlaczego?

W drugim przypadku nie mamy do czynienia z jednym ruchem elementarnym, ale z kilkoma ruchami np. sięgnąć, chwycić, przenieść, puścić. Czas wszystkich tych ruchów jest zbyt długi, by pomiar był precyzyjny. Przycisk urządzenia jest prawdopodobnie uruchamiany w różnych stadiach ruchu: początek odkładania przedmiotu lub zakończenie odkładania przedmiotu.

To jak postrzegamy punkt pomiaru: sygnał wizualny (wzrokowo) lub jako sygnał akustyczny (słuchowo) nie ma większego znaczenia. Ważna jest jego bezbłędna identyfikacja właśnie jako ruchu elementarnego. 

 

Koszty alternatywne
Co produkować w przypadku wykorzystanych mocy przerobowych

Mając wolne moce przerobowe uwzględniamy każdy produkt, który ma dodatnią marżę na sztukę. W przypadku ich braku, kryterium to nie wystarcza. Wówczas decyzję podejmujemy w oparciu o koszty alternatywne inaczej koszty utraconych korzyści.

Sprawdzamy, ile wynosi czas wytwarzania „konkurujących” ze sobą wyrobów w miejscu, które stanowi wąskie gardło i dzielimy marżę każdego z wyrobów przez czas ich wytwarzania w wąskim gardle. Jest to tzw. krytyczna marża [krytyczny ekwiwalent pokrycia].

Przedsiębiorstwo chcące osiągnąć maksymalny zysk musi forsować wyroby w kolejności ich krytycznej marży. Im jej wysokość wyższa, tym lepiej. Powinniśmy więc produkować te wyroby w ilości, w jakiej rynek jest w stanie je zaakceptować w danej cenie.

 

Zarządzanie wiekiem

Starsi pracownicy nie są mniej, lecz inaczej wydajni niż młodsi.W gerontopsychologii, gałęzi psychologii zajmującej się wiekiem, obowiązywał dotychczas model deficytów. Przewidywał on generalny spadek umiejętności i sprawności wraz z wiekiem. Dzisiaj został zastąpiony modelem kompetencyjnym.

Starzenie się nie jest związane wyłącznie ze spadkiem wydajności, lecz z przebiegającą w różnych kierunkach zmianą wydajności i cech osobowych. Co oznacza, że zamiast koncentrować się na deficytach i stratach starości należy zwrócić się ku kompetencjom, które wzrastają wraz z wiekiem.

Wraz z wiekiem wrasta doświadczenie w pracy i zawodzie, zdolność do zróżnicowanej oceny, umiejętność szacowania ryzyka, kompetencje socjalne, znajomość ludzi, świadomość odpowiedzialności, obowiązkowość, niezawodność, umiejętność ogarniania całości i umiejętność kierowania.